بعد از ظهور امام زمان(عج) چه اتفاقی میفته؟ آیا دنیا به پایان میرسه؟ قیامت میشه؟ تمام مردم از بین میرن؟
زمان پاک شدن جهان از فساد معلوم نیست اما وقایع دوران ظهور را مىتوان ترسیم نمود. ترسیم تفصیلى عصر ظهور امکانپذیر نیست اما به صورت فشرده به سیماى کلى آن اشاره مىکنیم: روایات حاکى از این است که انقلاب و حرکت ظهور حضرت مهدى (عج) بعد از فراهم شدن مقدمات و آمادگىهاى منطقهاى و جهانى از مکه آغاز مىگردد. آنگاه در سطح جهان نبردى سخت میان غربىها و ترکان و یا هواداران آنها به وجود مىآید تا جایى که منجر به جنگ جهانى مىگردد. اما در سطح منطقه دو حکومت هوادار حضرت مهدى (عج) در ایران و یمن تشکیل خواهد شد که یاران ایرانى آن حضرت مدتى قبل از ظهور، حکومت خویش را تأسیس نموده و درگیر جنگى طولانى مىشوند ک سرانجام در آن پیروز مىگردند.
اندک زمانى پیش از ظهور آن بزرگوار در بین ایرانیان دو شخصیت با عنوان سید خراسانى، رهبر سیاسى و شعیب بن صالح رهبر نظامى ظاهر شده و ایرانیان تحت رهبرى این دو تن نقش مهمى را در حرکت ظهور آن حضرت ایفا خواهند کرد. اما یاران یمنى وى، قیام و انقلاب آنان چند ماه پیش از ظهور حضرت بوده و ظاهراً ایشان در سامان بخشیدن به خلاء سیاسى که در حجاز به وجود مىآید همکارى مىنماید. از جمله نشانههاى ظهور حادثهاى است که میان دو حرم مکه و مدینه رخ مىدهد. در این هنگام نشانههاى ظهور حضرت مهدى (عج) آشکار شده و شاید بزرگترین نشانه آن، نداى آسمانى است که به نام او در 23 ماه رمضان شنیده مىشود پس از این نداى آسمانى حضرت مهدى (عج) به طور سرى با برخى از یاران خود ارتباط برقرار مىنماید. درباره آن بزرگوار در سراسر گیتى سخن بسیار به میان آمده و نام وى زبانزد همگان گشته و محبتش در دلها جاى مىگیرد. دشمنان از حضور آن حضرت بیمناک شده و مىکوشند تا وى را یافته و از میان بردارند ازاینرو سپاهى وارد مدینه گشته و به هر مرد هاشمى که دست یافته او را دستگیر و یا کشته و یا به زندان مىاندازند آن حضرت با برخى از یاران خود در مکه تماس گرفته تا این که قیام خویش را در شب دهم محرم بعد از نماز مغرب و عشاء از حرم شریف مکى آغاز مىکند و پس از درگیرى بر مکه تسلط مىیابد.
در صبح روز دهم محرم حضرت مهدى (عج) پیام خود را به زبانهاى مختلف به تمام جهان ابلاغ مىکند و ملل دنیا را به یارى خویش دعوت کرده، اعلام مىدارد که در مکه باقى خواهد ماند تا معجزهاى که جد گرامىاش حضرت رسول (ص) وعده فرموده محقق شود و آن فرو رفتن لشکریان سفیانى به زمین است که براى درهم شکستن حرکت آن حضرت راهى مکه مىشوند به وقوع بپیوندد. آن حضرت پس از این معجزه با سپاه خود که متشکل از ده و اندى هزار تن است از مکه رهسپار مدینه مىشود و پس از نبردى با نیروهاى دشمن مستقر در آنجا، مدینه را آزاد ساخته آنگاه با آزادسازى دو حرم مکه و مدینه فتح حجاز و تسلط بر منطقه خاتمه مىیابد. وى پس از پیروزى بر حجاز راهى جنوب ایران مىشود و در آنجا با سپاه ایران و تودههاى مردم آن سامان به رهبرى خراسانى و شعیب بن صالح برمىخورد. آنان با او بیعت کرده و با همرزمى یکدیگر با قواى دشمن در بصره به پیکار مىپردازند که سرانجام به پیروزى بزرگ و آشکارى دست مىیابند. سپس امام (عج) وارد عراق گردیده واوضاع داخلى آنجا را پاکسازى مىکند و با درگیرى با بقایاى نیروهاى سفیانى و گروههاى متعدد شورش آنها را شکست داده و به قتل مىرساند. آنگاه عراق را مرکز حکومت و کوفه را پایتخت خود قرار مىدهد و بدینسان یمن، حجاز، ایران، عراق و کشورهاى خلیجفارس یکپارچه تحت فرمانروایى آن حضرت درمىآید. بعد از آن جنگهایى با ترکان و یهودیان صورت مىپذیرد که در هر دو پیروزى از آن حضرت (عج) است. غربیان مسیحى از این وقایع سخت نگران شده و با حضرت اعلان جنگ مىکنند ولى ناگاه حضرت عیسى مسیح (ع) از آسمان به قدس شریف فرود آمده و با سخنان خویش جهان و به ویژه مسیحیان را مورد خطاب قرار مىدهد. فرود آمدن حضرت عیسى (ع) براى جهان علامت و نشانهاى است که موجب شادى مسلمانان و ملتهاى مسیحى خواهد گردید. به نظر مىرسد که حضرت مسیح (ع) میان حضرت مهدى (ع) و غربىها وساطت
نموده و قرارداد صلحى به مدت هفت سال میان دو طرف بسته مىشود. اما غربىها بعد از دو سال پیمان صلح را مىشکنند، لذا رومیان در یک هجوم ناگهانى با نزدیک به یک میلیون سرباز به سرزمین شام و فلسطین یورش مىآورند. نیروهاى اسلام رویاروى آنها قرار گرفته و حضرت مسیح (ع) موضع خود را هماهنگ با حضرت مهدى (عج) اعلام داشته و پشت سر وى در قدس نماز مىگذارد. دراین جنگ مسلمانان پیروز مىشوند. سپس غرب توسط امام فتح مىگردد.
پس از فتح و اسلام آوردن بیشتر مردم آن سامان، حضرت مسیح (ع) رحلت نموده و حضرت مهدى (عج) و مسلمانان بر پیکر او نماز مىگذارند. سپس پیکر پاک او را با پارچهاى که دستبافت مادرش مریم صدیقه (ع) است کفن نموده و در جوار مزار شریف مادرش در قدس به خاک مىسپارد. پس از این فتوحات حضرت مهدى (عج) براى تحقق بخشیدن به اهداف الهى در ابعاد گوناگون و در میان ملل جهان اقدام مىکند و براى تعالى بخشیدن و شکوفایى زندگى مادى و تحقق توانگرى و رفاه همگان قیام نموده و جهت گسترش فرهنگ و دانش و بالا بردن سطح آگاهى دینى و دنیایى مردم مىکوشد. به نظر میرسد که جنبش دجال ملعون و فتنه و آشوب او یک حرکت انحرافى بهرهگیرى از پیشرفت علوم و حالت رفاهى باشد که در زمان امام (عج) جامعه بشرى به آن دست مىیابد. دجال از روشهاى پیشرفته چشمبندى، براى فریب جوانان پسر و دختر و زنان که بیشتر پیروان او را تشکیل مىدهند استفاده مىکند. ازاینرو در جهان موجى از فتنه و آشوب به وجود مىآورد که فریبکارىهاى او را باور مىکنند اما حضرت مهدى (عج) نیرنگهاى وى را آشکار ساخته و به زندگى او و هوادارانش خاتمه مىبخشد. این دورنمایى کلى از حرکت و انقلاب جهانى حضرت مهدى (عج) بود،(1). اما علائم و نشانههاى ظهور که هر یک نویدى از نزدیک شدن ظهور آن حضرت (عج) است فراوان است که به ذکر مهمترین آنها اکتفا مىکنیم: 1- خروج سفیانى: سفیانى مردى از نسل ابوسفیان است که پیش از ظهور حضرت خروج مىکند و پس از ظهور با امام مىجنگد. امام صادق (ع) فرمود: «ما و خاندان ابوسفیان دو خاندانى هستیم که بر سر دین خدا با هم دشمنى داریم. ما سخن خداوند را تصدیق کردیم و آنان تکذیب کردند. ابوسفیان با پیامبر (ص) مبارزه کرد و معاویه با على (ع) و یزید با حسین بن على (ع) به مخالفت برخاستند و سفیانى نیز با قائم (عج) خواهد جنگید،(2). 2- خسف در بیداء: خسف یعنى، فرو رفتن و بیداء سرزمین بین مکه و مدینه است و مراد از آن فرو رفتن لشکر سفیانى در زمین است. على (ع) فرمود: در آستانه ظهور قائم ما، مهدى (عج) سفیانى خروج مىکند. سپاه وى به سوى مدینه حرکت مىکند و چون به سرزمین بیداء مىرسند خداوند آنها را در کام زمین فرو مىبرد،(3). 3- خروج یمانى: سردارى است از یمن که قیام کرده و مردم را به حق و عدل دعوت مىکند. امام صادق (ع) فرمود: قیام خراسانى و سفیانى و یمانى در یک سال و یک روز خواهد بود و در این میان هیچ پرچمى به اندازه پرچم یمانى دعوت به حق و هدایت نمىکند،(4). ظاهراً خراسانى نیز دعوت به حق مىکند.
4- قتل نفس زکیه: نفس زکیه یعنى، انسان پاک. امام باقر (ع) فرمود: «بین ظهور مهدى (عج) و کشته شدن نفس زکیه بیش از پانزده شبانهروز فاصله نیست»،(5). 5- صیحه آسمانى: ظاهراً صدایى است که در آستانه ظهور از آسمان شنیده مىشود. امام باقر (ع) فرمود: «ندا کنندهاى از آسمان نام قائم را ندا مىکند پس هر که در شرق و غرب است آن را مىشنود،(6). درباره تعداد یاران خاص آن حضرت کلیاتى وارد شده است مانند این که: امام باقر (ع) فرمود: سوگند به خدا، سیصد واندى نفر بدون وعده پیشین گرد مىآیند در میان آنان پنجاه زن است،(7).. درباره ویژگىهاى یاران حضرت نیز طبق برخى از روایات خداشناسى، عبادت و بندگى، شجاعت، فرمانبرى، ایثار، زهد و سادهزیستى و نظم و انضباط از صفات آنان شمرده شده است.
شرایط جهان بعد از حکومت منجى با قبل از آن تفاوت کلى خواهد داشت. طبق بیان روایات جامعه انسانى در آن دوران از لحاظ مادى و معنوى به رشد واقعى خود خواهد رسید. در روایتى از امام صادق (ع) آمده است: ان الله خیر ذالقرنین السحابین الذلول والصعب، فاختار الذلول و هو ما لیس فیه برق ولا رعد و لواختار الصعب لم یکن له ذلک لان الله ادخره للقائم علیه السلام خداوند ذوالقرنین را در انتخاب دو ابر رام و سرکش آزاد گذاشت و او ابر رام را انتخاب کرد که رعد و برقى در آن نبود و اگر سرکش را برمىگزید حق او نبود زیرا خداوند آن را براى قائم ذخیره کرده است،(8). از این روایت استفاده مىشود که امام مهدى (عج) از وسایل گوناگون و ابزارهاى مختلف در بالا رفتن و حرکت بین ستارگان آسمانها و جهان بالا استفاده مىکند و همچنین استفاده مىشود که در دوران حکومت آن حضرت و بعد از آن- دوران حکومت فرزندان آن حضرت و دوران رجعت- ارتباطى بین ساکنین کره زمین و آسمانهاى هفتگانه و زمینهاى ششگانه خواهد بود، بدین معنا که رفت و آمد و مسافرتى بین آنها ایجاد مىشود،(9). به طور کلى شرایط جهان در زمان حکومت منجى فرق خواهد کرد، اما این که بعد از حیات آن حضرت شرایط جهان در چه وضعى خواهد بود، مىتوان گفت آنچه به اعتقاد ما مزیت دارد این است که حکومت جهانى آن حضرت تا پایان دنیا استمرار خواهد داشت و بعد از او فرزندان وى که ادامه دهندگان راه آن حضرت مىباشند به حکومت مىرسند و بعد دوران رجعت مىرسد که بعضى از پیامبران و امامان اهلبیت (ع) به دنیا باز مىگردند و تا پایان این جهان حکمرانى خواهند کرد،(10). در قرآن و سنت نیز آمده است که قیامت داراى مقدمات و نشانههایى است که پى در پى در زمین و آسمان و جامعه بشرى پدید مىآید و طبق برخى از روایات حکومت حضرت مهدى (ع) از نشانههاى قیامت است و علائم رستاخیز پس از حکومت آن حضرت آغاز مىگردد و از جمله این علائم رجعت مىباشد. لذا بعد از حکومت آن حضرت انتظار به معناى قبلى نخواهد بود و اگر انتظارى هم مطرح باشد انتظار رجعت و قیامت است و هدف انسانها بعد از ظهور نیز همان هدفى است که قبل از ظهور داشتهاند وآن رسیدن به کمال و قرب الهى است که هدف آفرینش انسان است. منتهى بعد از ظهور موانع کمال و رسیدن برطرف شده و عوامل و زمینه کمال در تمام ابعاد رشد مساعد است.